Kroon-Ros goes America!: Road trip 2017 part 1.

Eindelijk.

Ja inderdaad. Eindelijk! Wij hadden het er al over voordat we goed en wel in Amerika woonden en als je dan ruim een jaar hier bent en al een aantal wat kleinere uitstapjes gemaakt hebt dan gaat het natuurlijk ontzettend kriebelen en wil je graag meer zien en er is ook zo veel meer te zien. Van 8 tot en met 19 augustus was het dan eindelijk zo ver en kon de reis beginnen. Een road trip die ons door 6 staten zal leiden. Texas, New Mexico, Arizona, Nevada, Utah en Colorado. Californië, Wyoming en Oklahoma op een haartje na gemist maar die komen vast en zeker nog op een toekomstig programma te staan. Ik heb geprobeerd zo veel mogelijk foto's te plaatsen om onze vakantie te illustreren en ook om ideeën op te doen mocht je van plan zijn een soortgelijke reis zelf te gaan maken in de toekomst. Ik kan deze road trip van harte aanbevelen. Wij hebben deze reis in 12 dagen afgelegd maar je kan de reis hier en daar inkorten of juist uitbreiden als je kortere stukken wilt rijden.

Onze stops met overnachting(en) waren in; (B) Lubbock, (C) Albuquerque, (D) Grand Canyon Village, (E) Las Vegas, (F) Salt Lake City, (G) Whiterocks, (H) Denver, (I) Amarillo.

Dag 1: Sugar Land-Lubbock (Texas)
Afstand: 572 mijl (920 km)

Zit je net een half uur in de auto.

Na een lange dag een lekker hapje eten.

Deze eerste dag was om zo ver mogelijk van Houston vandaan te komen en hebben wij met een aantal stops voor lunch en plas pauzes toch vrij snel afgelegd. De lange kaarsrechte wegen hielpen ons daar natuurlijk ook wel bij. Om en nabij het einde van de middag arriveerden wij bij ons hotel. Waar wij 2 kamers geboekt hadden bij een La Quinta. Een prima maar niet zo'n duur hotel. De avond afgesloten bij een plaatselijke Italiaan waar we heerlijk gegeten hebben en nadat de Starbucks gevonden was konden we terug naar het hotel om ons mandje op te zoeken aangezien wij de volgende dag weer op tijd zouden vertrekken richting Albuquerque.

Weetje;

Wist je trouwens dat Buddy Holly uit Lubbock kwam? Er is een Buddy Holly museum en een plaza naar hem vernoemd en ook is Buddy Holly hier begraven. Wij hadden ook geen idee tot we dit per toeval tegen kwamen, helaas geen tijd voor het museum want het was al laat.

Dag 2: Lubbock (Texas)-Albuquerque (New Mexico)
Afstand: 319 mijl (513 km)

Geen steden, dorpjes, geen lantarenpaal. Helemaal niets!

Op naar Albuquerque! Eerst langs de Starbucks om daarna z.s.m. onze weg te hervatten. Het landschap is eerst nog zo plat als een dubbeltje maar begint richting de state border wel al iets te golven en de begroeiing veranderd ook. Terwijl wij inmiddels in New Mexico rijden en het dorpje Fort Sumner passeren zien wij plotseling bordjes met verwijzingen naar het Billy the Kid museum. Wij op de rem getrapt en een bezoekje gebracht aan dit ontzettend leuke museum en tevens ook de begraafplek bezocht waar Billy ten ruste gelegd is. Een leuke stop van ongeveer 2 uurtjes waarin je een leuk inzicht krijgt in het dagelijkse leven en het leven zoals Billy the Kid deze geleefd zou hebben. Als je in de buurt bent zeker de moeite van het bezoeken waard.

Onze Billy.

Ook dit graf op dezelfde begraafplaats
van een slachtoffer, neergeschoten door
Billy the Kid.

Zo zag Billy the Kid er uit.

Het begraafplaatsje met niet zo heel veel graven.

Het graf van Billy the Kid met kooi n.a.v. diverse eerdere vernielingen en diefstal van grafsteen.

Na deze stop weer door naar Albuquerque maar eerst nog een kleine stop in Madrid. Een mijnwerker dorp die nu te boek staat als ghost town maar dit wordt zo enorm commercieel uitgebuit dat wij niet het idee kregen dat het hier om een ghost town ging. De rit door de heuvels was dan wel weer heel mooi en zo hadden we tevens de tijd om even lekker te lunchen. Het plaatsje is wellicht het meest bekend door de opnames van Wild Hogs die hier heeft plaatsgevonden. Oké, door naar Albuquerque, wij zijn er bijna. Aangekomen bij onze airbnb, onze eerste ooit. Het huisje zag er prima verzorgt uit en eenmaal geïnstalleerd besloten wij om downtown te bezoeken. Zag er gezellig uit, het was er niet druk. Veel souvenirwinkels met heel veel Breaking Bad prullaria. Deze serie is in en om Albuquerque opgenomen. Op zich wel begrijpelijk, mooie stad in een schitterende omgeving. Komt mooi over op het scherm.

In een middag toch nog een rondje door de stad kunnen maken en leuke bezienswaardigheden bezocht. Een drukke dag achter de rug met vel nieuwe indrukken. Het huisje was tip top. Op naar dag 3!

Huisje waar wij in verbleven. Typische New Mexico style. Heerlijk geslapen om daarna aan dag 3 te beginnen.

Dag 3: Albuquerque (New Mexico)-Grand Canyon Village (Arizona)
Afstand: 413 mijl (664 km)

Bij vertrek uit Albuquerque nog wel wat verkeer maar dat lostte
snel op.

Dag 3 van onze reis was toch wel een van de buitencategorie. Ik zeg dat omdat dit de dag is dat wij voor het eerst de Grand Canyon hebben mogen zien. De route van Albuquerque naar Grand Canyon Village was al bijzonder. Dwars door het Navajo reservaat, schitterende landschappen met vaak kaarsrechte wegen met helemaal niemand daar op. Af en toe moet je tanken en dus ook als je door het Navajo reservaat komt. Ingrid vond het een goed idee om dan ook maar direct even wat te eten en toen wij het etablissement binnen gingen kreeg ik toch het gevoel dat wij als niet indiaan toch redelijk aangestaard werden. Na het bekijken van de kaart besloten wij deze ervaring toch echt maar even aan ons voorbij te laten gaan en werd het toch maar gewoon chips, koekie en sapje in de auto. Misschien was wat er geserveerd werd enorm lekker maar met nog zo'n lange reis voor de boeg was het toch beter om het zekere voor het onzekere te nemen. On the road again!

Mooie landschappen, je komt soms ogen
tekort om alles te kunnen bekijken.

Inmiddels ook in Arizona gearriveerd.

Nog wel even een stopje in Tuba City alwaar wij de plaatselijke Mac Donalds maar even verblijd hebben met een bezoekje om onze stevige trek te stillen. Ook hebben wij hier op aandringen van Ingrid nog een (Navajo) Indianen museum bezocht waar wij eerst een filmpje van 10 minuten keken en na 12 minuten weer buiten stonden. Goed idee Ingrid! Ik vermoed dat er betere musea over indianen zijn dan deze maar smaken verschillen. Dan maar weer door, bijna bij de Grand Canyon.

Het eerste uitzichtpunt van de Grand Canyon.

Rexhts op de foto zie je de kleine Colorado river, een zij-arm van de Colorado river. Majestueus!

De wolken en zon spelen ook
mooi met het licht. Lijkt wel een schilderij op deze manier.
De eerste aanblik van de Grand Canyon is adembenemend en je kan je niet voorstellen dat het nog grootser kan als je verder rijd. Wij hadden zelfs geluk dat er een aantal buien over kwamen. Niet vanwege het feit dat je dan zeiknat regent maar de zon, regen en de wolken geven enorm mooie beelden die zelfs lastig in een foto te vatten zijn. Daarvoor moet je het zelf gezien hebben. Nog een klein stukje en we zijn bij onze stop voor de komende 2 dagen.

Grand Canyon.

Wij verbleven gedurende ons bezoek aan de Grand Canyon in de Maswik Lodge. Een comfortabele lodge met twee 2 persoons-bedden. Het gehele park bestaat uit Lodges, bungalows en hotels. Daarnaast zijn er restaurants, souvenir winkels en al wat nodig is om het de gasten aangenaam te maken. Op een loopafstand van nog geen 2 minuten kon je langs de South-Rim wandelen en over de Grand Canyon uitkijken.

Dag 4: Grand Canyon Village.

Ook lekker om na 3 dagen eens niet de auto te hoeven nemen 's morgens vroeg. Rustig een koffie drinken en op gang komen om vervolgens een wandeling te maken langs de South Rim. Schitterende uitzichten die niet snel gaan vervelen. 's Middags stond er een Helikoptervlucht op het programma waar wij ook al lang naar uitkeken. DE helikopetervlucht is een onvergetelijke ervaring en een must do als je de Grand Canyon bezoekt. Vanuit de lucht is de Grand Canyon misschien nog wel mooier en zie je pas echt hoe enorm groots dit wereldwonder is!

Klaar voor de vlucht. Wij hebben gevlogen met Papillon Grand Canyon Helicopters.

Ik had nog nooit in een helikopter gezeten, als ik goed genoeg was voor Feyenoord was dat wellicht al eens gebeurd tijdens de open dag maar helaas. Nu was dus onze eerste keer en hoe! Boven de Grand Canyon hangen en eerste rang zitten.

Ingrid, Giovanni en Timothé hadden ook nog nooit in een helikopter gezeten en met name Ingrid en Timothé hadden daar wel een beetje de zenuwen over in van tevoren maar vonden het gelukkig achteraf meevallen.

Een onvergetelijke indruk voor ons 4tjes en een absolute aanrader voor iedereen die overweegt naar de Grand Canyon te gaan.

Nog één dan omdat het er zo mooi is.

Dag 4 loopt op zijn einde en als het zo door gaat dan zit de vakantie er wel razendsnel op. 's Avonds lekker gegeten bij een steakhouse en natuurlijk de nodige souvenirs verzamelt om de volgende dag onze road-trip te vervolgen naar de tegenpool van de afgelopen 2 dagen.

Dag 5: Grand Canyon Village (Arizona)-Las Vegas (Nevada).
Afstand: 275 mijl (442 km).

Niet een heel lange afstand maar dat bewust gedaan aangezien wij een flink stuk van de Route 66 willen mee pakken. ook hebben wij de tijd om weer een aantal malen te stoppen wanneer we iets leuks tegen komen en dat gebeurd best regelmatig tot op heden. Het eerste stuk is voornamelijk snelweg en leggen we betrekkelijk snel af maar vanaf het moment dat we de route 66 op gaan wordt alles anders.

Route 66 loopt van Chicago (Illinois) tot Santa Monica (California) en is 2448 mijl lang (3940 km) en doorkruist 8 staten.

Direct nadat wij de Route 66 opdraaiden werden we direct verrast door een typisch Route 66 dorpje. Zo'n straat met enkel een diner, tankstation, een aantal huisjes en ja, een aantal souvenir winkeltjes. Gelukkig ook prima Caffe Latte dus ook dat was perfect.

Bovenstaande is een kleine impressie van het dorpje Seligman. Heerlijk bakkie gehaald bij roadrunner, leuke oldtimers gezien. Helemaal wat je denk ik zou verwachten bij route 66. De tijd loopt en wij willen niet te laat in Las Vegas aankomen dus het is tijd om weer verder te gaan.

Giovanni heeft 1 weekje zijn rijbewijs en heeft inmiddels al delen van de route 66 en Grand Canyon gereden.

Las Vegas is bijna in zicht en de temperatuur schiet verder omhoog. Ook krijgen wij langzamerhand best wel trek en dus tijd om een stop in te gelasten. Wij zijn gestopt in Kingman (Arizona) bij de plaatselijke Diner en hebben hier heerlijk gegeten. De echte diners vind je helaas bijna niet meer. Ik spreek dan over de regio Houston, het kan goed zijn dat er elders meer te vinden zijn. Heel af en toe zie je er nog wel eens 1 tegen maar meestal is het een Denny's. Ook best wel lekker maar het mist de charme van een kleine plaatselijke diner. Wij hadden behoorlijke trek en vonden eigenlijk alles wel lekker. Bijgetankt en wel konden wij onze weg vervolgen. Vegas! Here we come!

Ja hoor, nog een stop! Maar Las Vegas is al zo dicht bij dus waarom nu nog een keer stoppen? The Hoover Dam natuurlijk. Indrukwekkend maar zóóóó heet en druk! Wij waren niet de enige passanten die de afslag genomen hadden om even een blik te werpen. Timothé was opgelucht dat wij niet van plan waren naar het museum te gaan. Wij hebben even snel gekeken, rondje gereden, fotootje genomen en weer onderweg. De temperatuur oversteeg ook zeker de 40 graden dus maar beter weer door.