Holland trip.

Kampen.

Een hele slechte foto
van het wachten op
George Bush Airport in
Houston.

Na een paar dagen te hebben uitgerust was het tijd voor het volgende deel van de vakantie. Althans voor de kinderen en mij. Ingrid was erg druk met werk en zou zodoende een week later komen. Helaas niet om vakantie te vieren maar om vanuit het Rotterdamse kantoor te werken en ook nog naar Lyon en naar Poznan (Polen) om te werken. Ingrid zal maandag 2 juli voor mijn vader zijn verjaardag langs komen en wij rijden dan samen met haar mee terug naar Rotterdam in een huurauto. Ingrid bracht ons voor de verandering eens naar de luchthaven op deze zonnige zondagochtend 24 juni. Na het gebruikelijke inchecken en wachten waren we er klaar voor om de 10 uur en 10 minuten met natuurlijk KLM de grote plas over te vliegen om uiteindelijk maandagochtend te landen op Schiphol. Ontzettend leuk om na exact 2 jaar wederom voet op Hollandse bodem te zetten. Mijn vader stond ons al reeds op te wachten en na de begroeting konden we door reizen naar Kampen, een ritje van net geen uurtje vanaf Amsterdam met de auto en om iets na 9 uur zaten we op de bank bij moeders. Een beetje kletsen en vechten tegen de slaap, verder niet zo veel bijzonders gedaan de rest van de dag maar een fijn gevoel om weer even "thuis" te zijn. Na een goede nachtrust bij Arvid, mijn oudste broer die 2 slaapkamers over heeft hadden we vandaag nog geen grote plannen. Een boodschapje gedaan, geluncht bij mijn ouders en daar ook voor de avond gegeten. Natuurlijk aardappels met jus, groente en een lekker stukje vlees. Heerlijk! Aangezien het zo mooi weer was besloten wij om de woensdag te gebruiken om eens lekker naar Walibi te gaan en alle achtbanen te gaan proberen. Mijn vader (de Uber) ingeschakeld om ons af te zetten en het was zo rustig in het park dat we na een uurtje al 4 achtbanen hadden gedaan. In Nederland waren de schoolvakanties nog niet begonnen en er waren ook niet zo veel schoolreisjes. Aan het einde van de dag hadden we alle achtbanen doorlopen en sommige zelfs meerdere malen. Een enorm gezellige dag waar Giovanni, Timothé en ik heerlijk van hebben genoten.

Even uitrusten en een ontzettend smerige hamburger eten,
helaas heb ik deze niet op de foto gezet want het is werkelijk
een schande dat deze verkocht mag worden voor heel veel geld.

Achtbaan kapsel.

Goliath. Ogen dicht en hoppakee, van boven naar beneden, kurkentrekker, over de kop en nog meer narigheid. Zo leuk!

Crazy River. Een gemoedelijke
boomstam. Deze gaat wel.

De Goliath, heel erg hoog, hard omlaag, weer omhoog. 100
bochten en klaar ben je. Wel je ingewanden allemaal op de
verkeerde plaats maar ja....(bron: Google)

De Goliath was best een heftige maar dat waren eigenlijk alle andere ook. Aan het einde van de dag voel je die hamburger wel regelmatig op komen maar de adrenaline zorgt er voor dat je toch ook in de volgende, de volgende en die daarna wil. Een geslaagde dag en als je komt op een wat rustigere dag kan je makkelijk alle achtbanen doen. Om deze dag af te sluiten gingen we met mijn ouders gezellig bij Remon mijn jongere broer eten. Remon heeft sinds een aantal jaren een eigen restaurant. Pampus in Zwolle. Een restaurant met de Franse keuken waar je heerlijk kan eten. Dat hebben wij dan ook zeker gedaan. Het is hartje zomer en een zuurkool schoteltje gaat er dan natuurlijk wel in net als de zalm en al het andere lekkers. Kijk maar eens op de kaart te zien als je de link aan klikt. Ben je in de buurt van Zwolle maak tijd om voor niet te veel geld van een gezellige en zeer smakelijke avond of middag te genieten.

Ze maken nu zelfs je bord op! Vroeger
was je blij als je een bordje kreeg;)

Giovanni, Arvid en Timothe

De dagen daarna waren niet wild. Oma was druk met het oppassen van de kleinkinderen en heeft het daar wel  de gehele weektaak mee gehad. Opa moet nog wel rustig aan doen ondanks dat het super goed gaat. De kinderen hebben een beetje gegamed, we hebben een paar terrasjes gepakt en bijna alle dagen hebben we een lekker broodje meegegeten bij mijn ouders en ook 's avonds voor het avond eten. Wel zijn wij met Arvid ook nog naar Jerusalem (Shoarma) geweest om te bezien of de shoarma nog net zo lekker was als 25 jaar geleden en ja! Een paar jaar geleden heb ik dit ook nog gecontroleerd en was het echt goed, nu waren ze verhuisd (een paar deuren maar) en de kwaliteit was nog net zo goed. Het zag er zelfs veel luxer uit. Bediening aan je tafel!

Inmiddels is het al weer zondag en komen alle kleinkinderen langs om gezamenlijk op de foto te gaan, deze gelegenheid dient zich natuurlijk niet zo vaak voor dus was dit een uitgelezen mogelijkheid en hier is het resultaat.

Giovanni met de jongste aanwinst Luuk (zoon van mijn jongste broertje Leon en zijn vrouw Marina) Fayenn, de grote zus van  Luuk, Nora met kleine broertje Lenno voor haar en naast haar zit Emie, kinderen van mijn jongere broer Remon en Ina en daarnaast zitten Rik en Lars, kinderen van mijn andere jongste broer Mark (tweeling met Leon) en van Margriet en dan Timothé nog volledig rechts.

Het weekje Kampen zat er al weer bijna op. Ingrid was deze zondag gearriveerd in Rotterdam en zal morgenavond richting Kampen komen om de verjaardag mee te vieren van mijn vader.
De zondag avond nog even gespendeerd in een gezellig restaurant in Kampen met Remon, Ina en de kinderen, mijn ouders, Giovanni, Timothe en ik. Op de verjaardag was het leuk om ook weer eens de omes en tantes te gaan zien na zo'n tijd. Ingrid was inmiddels ook gearriveerd om nog een beetje mee te vieren.  De verjaardag was gezellig en rond de klok van tienen was het tijd om afscheid te nemen en richting Rotterdam te rijden. Het eerste weekje in Kampen was dan ook al weer snel voorbij gevlogen.

Rotterdam/Gouda/Moordrecht.

Centraal Station vanuit
hotelkamer gezien.

In de verte de Erasmusbrug en rechts
daar van De Rotterdam en daarnaast
rechts Montevideo.

Bron: Google. Het Mariott

Altijd lekker als je Rotterdam weer binnen komt rijden en al helemaal als het mooi weer is. Deze eerste nacht hadden wij voor de kinderen een extra kamer gehuurd in het Mariot tegenover Rotterdam Centraal omdat het te laat zou zijn ze nu nog bij hun vrienden af te zetten omdat het nog geen schoolvakantie was. Na een weekje luchtbed was het bed in het Mariott een verademing en toch had ik ook bij Arvid wonderwel prima geslapen op een luchtbed. Na een goed nachtje geslapen te hebben vertrok Ingrid al weer vroeg naar kantoor wat direct naast het Centraal Station ligt. De kinderen en ik gingen op pad om Timothe in Gouda af te zetten en daarna Giovanni in Moordrecht. Zij waren beide blij hun vrienden weer te kunnen begroeten. Behalve een bbq later deze week met de (voormalige) buren van de Tollensstraat  in Gouda zouden we hen de komende 2 weken niet meer zien en wij hadden ook niet het idee dat ze dat erg vonden. Lekker dan!

Timothe met de ouders van Rafael, Rafael en
zijn zus, Rick en Timothé bij de Braziliaan.
Gezellig!

Leon Markus en ik
met mijn General Lee cap;)

Wel begrijpelijk als je in de US zo afhankelijk bent als Timothe bijvoorbeeld en altijd gebracht en gehaald dient te worden. Hoe heerlijk is het dan als je lekker op je fietsje richting je vrienden kan, een bal pakken en op het dichtst bijzijnde veldje een balletje trappen. Je voetbalclubje om de hoek. Tsja, dat is hier wel heel erg anders. Ik weet dat zij het beide enorm naar hun zin hebben gehad. Timothe heeft bij zijn vrienden Rick, Rafael en Ali gelogeerd in deze volgorde en Giovanni bij zijn beste vriend Tony. Nadien vonden ze het beide nog tekort en waren ze graag langer gebleven. Verbaasd mijniet. Wie wil er nou niet vrij zijn en enkel leuke dingen doen?

Dennis & me.

deze.....

met deze....... zo lekkerrr!!

Nadat ik de kinderen had afgezet ben ik richting Dennis gegaan om eens bij te babbelen. Toch anders dan aan de telefoon. Kon ik direct ook Leon, hun jongste aanwinst bewonderen. Een enorm grappig mannetje. Daarna tijd om even ergens een biertje te doen. Wij besloten naar de Reeuwijkse plassen te gaan. Heerlijk rondje gelopen en daarna een terrasje gepakt en genoten van de zon en een biertje. Ouderwets gezellig en voor we er erg in hadden was de middag al weer voorbij. Wij besloten voor de avond richting Gouda te gaan en daar op het marktplein een lekker terrasje te zoeken om wat t gaan eten. Dat eten werd een sate die ik ook al lang niet gegeten had maar helaas viel deze een beetje tegen (Gewoon Gouds), de service was al niet best en de sate was koud toen ik 'm kreeg. Deze even naar binnen gewerkt want als je trek hebt en geen zin in een conflict met een serveerder(ster) dan eet je gewoon je bordje leeg. Volgende keer maar ergens gaan eten waar je eten wel warm wordt geserveerd. Na het eten en de koffie was het welletjes en ben ik terug gegaan naar het hotel waar ik mijn mandje opzocht. De dagen daarna waren voornamelijk gevuld met oude bekenden bezoeken, eten en drinken. Mijn regelmatig terugkerende lunch waren de kroketten met brood. Zo lekker! Er zijn van die dingen die je pas mist als je ze weer kan krijgen. Er gingen maanden in Nederland voorbij zonder een kroket gegeten te hebben. De laatste 2 jaar heb ik ze ook niet kunnen eten en nu we hier 3 weken zijn ben ik geneigd bijna iedere dag broodjes kroket te eten met liefst een koud biertje er bij vanwege de heerlijke Hollandse zomerdagen. Lekker gezond ook!

Vanuit het hotel zie je links Delft en rechts Den Haag liggen (achter de bebouwing Rotterdam Airport).

Vrijdagavond hadden we een bbq in de Tollensstraat bij onze 'oude buurtjes'.  Het leek wel of de tijd weer had stilgestaan. Aad was de chef vandaag en verzorgde een heerlijk stukje vlees. Het bier was koud en er werden weer anekdotes opgehaald. Enorm gezellige avond. Rene had inmiddels zijn Porsche aangeschaft en de enige die niet onder invloed was mocht er in rijden. Leuk he Giovanni, wel nog even flink sparen. Ik heb nog even een stukje meegereden en het is toch wel een geweldig gevoel. Het feestje was een enorm succes en heel erg gezellig. Ik laat de foto's voor zich spreken. Niet iedereen die er was staat op de foto maar toch ook ontzettend bedankt voor het komen. want het was als vanouds. Volgend jaar maar eerst een groepsfoto maken.

Zwangere Gabriela (schoondochter Aad
en Jolanda) en vriendin van Mitch.

Us.

Rien (vader van Dennis) met Leon op schoot en
Sonja (moeder van Dennis)

Marielle, Ingrid, Jolanda en Sonja

Moi, Richard en René

Marielle en Corrie.

Mitch (zoon van Aad en Jolanda), Richard en Ik.

Rick, Rafael en Timothé

De nacht hadden we doorgebracht bij Aad en Jolanda in het oude kamertje van Mike. Na een prima nachtrust nog even gezellig ontbeten met een ietwat bonkerig hoofd maar de broodjes en de koffie deden exact wat ik hoopte en na uitgebreid afscheid te hebben genomen gingen wij weer fris op pad. Aad en Jolanda heel erg bedankt voor jullie gastvrijheid en tot volgend jaar! De rest van de zaterdag hebben we besteed door wat te shoppen en 's avonds gezellig in Moordrecht gegeten met vrienden Frank en Nadege (sorry, geen foto's genomen) bij Meer Genieten, een winkel met een restaurantje en een terras. Zij doen hun naam eer aan want het eten was uitzonderlijk goed alsook de service. Een aanrader. Daarna nog even naar de Witte de Withstraat geweest met ons vieren en na een gezellige avond/nacht was het tijd om weer terug naar het hotel te gaan.

De absolute nummer 1!

Geluk met het weer en heel raar. Het
was ontzettend rustig op deze
maandagmorgen.

Schippertje.

De laatste week was al weer aangebroken en Ingrid was maar weer eens op reis. Nu naar Polen. Ik had een dagje met Dennis om wat leuke dingen te ondernemen en later zou ook Ronald aansluiten. Zo zijn we bootje wezen varen op de Rottermeren en zijn we gaan Karten in Dordrecht. Dennis was duidelijk beter met karten. Gelukkig was ik toch nog nipt 2e geworden van de 2 deelnemers die mee deden, toch ook nog een hele prestatie. Was ontzettend leuk om zo'n dagje te doen en de dagen daarna heb ik in ieder geval gevoeld hoe het was om 2 heats te karten. Goh wat heb ik een pijn gehad. Gelukkig gingen we richting het einde van de middag naar Rotterdam terug om eerst Ronald op te pikken en daarna richting de Nieuwe Binnenweg om even een terrasje te pakken alvorens een hapje te gaan eten. Dat eten hebben we in De Pijp gedaan, een van de best bewaarde geheimen van Rotterdam. Een klein restaurantje met een ongedwongen sfeer waar je altijd goed eet. Na het heerlijke eten nog een terrasje gedaan om deze dag af te sluiten.

Julia samen met ons.

Julia (met pet) en ik;)

Al met al ging ook deze laatste week als een razende aan ons voorbij. Wij waren nog even gezellig met onze vriendin Emanuela op pad geweest en ik heb haar dochtertje Julia voor het eerst kunnen bewonderen. Een BBQ bij Pascal waar Giovanni zelfs een drone van kreeg. De eerste filmpjes zijn hier inmiddels mee gemaakt. Ik zal eens proberen een filmpje op dit blog te plaatsen. Pascal had op originele wijze grillplaten tevoorschijn getoverd en wij hebben heerlijk gegeten van de grill met een lekker wijntje er bij. Het was weer top Pascal!

van L naar R: Tony, Michelle, Giovanni, Pascal en ik.

Ready for take off!

Daarnaast ben ik vast nog van alles vergeten maar mijn fotografische geheugen laat mij daarbij nog wel eens in de steek. Het waren 3 mooie weken en Ingrid was zondag vertrokken en inmiddels weer thuis. Wij vlogen pas maandag terug en hadden nog een geweldige nacht in het IBIS Schiphol voor de boeg (genieten). Giovanni en ik hadden de auto weer teruggebracht en daarna in de bar van het hotel de WK finale maar even gekeken. Frankrijk gewonnen dus Ingrid blij, volgende keer graag weer een normaal WK met hopelijk ook Nederland er bij. De nacht was verschrikkelijk want met ons drietjes op een bloedhete kamer! blij dat we om 6 uur op moesten om richting Schiphol te gaan. De vlucht verliep weer zoals het hoorde en het was weer fijn om thuis te zijn. Zo kwam er een einde aan een lange vakantie van bijna 6 weken in 2 delen. Het was daarna wel nogal een werk om deze verslagen in elkaar te zetten. Volgende keer weer wetenswaardigheden over ons leven in Houston. Als er verzoekjes zijn hoor ik dat natuurlijk ook graag.

Tot snel! 

Roadtrip New York, Washington en Nashville. Deel 2.

Trump here we come!

Dag 10.

Ons (witte) huisje in
Washington DC 

Op tijd uit de veren, klaar maken, auto vullen, Timothé nogmaals wakker maken en dan nog een keer. Timothé ook klaar en hup. On the road again. Eerst afscheid nemen van Anna die wij afzetten bij LaGuardia airport om de hoek van het appartement vanwaar wij onze weg vervolgen door de drukke straten van New York om zuidwaarts de stad te verlaten en richting Washington te koersen. Een niet zo'n lange rit van net 4 uurtjes. Zonder vertraging en met een pitstop bij een Mac waren wij om 14.00 uur al in Washington bij ons airbnb adres. Het huis was nog niet schoon opgeleverd maar gelukkig konden wij wel al de bagage kwijt en de auto parkeren. Dat was een project op zich aangezien de gehele omgeving vergunningen was en er niet zo veel 24 uurs garages waren op loopafstand. Ik was bijna van plan de Durango dan maar voor het Witte Huis te zetten toen wij toch een meer geschiktere plek vonden in een van de weinige 24 uurs garages voor ook nog eens een redelijk tarief. Ons huisje was op nog geen mijl van het witte huis. Einde van de middag een paar boodschapjes gedaan en voor de verandering eens in ons huisje gegeten aangezien er een Whole Foods om de hoek was en je daar heerlijk eten kan halen en als we toch eten moesten halen dan ook maar een lekker wijntje. De verdere avond hebben wij lekker gezeten in het tuintje genietend van het heerlijke weer, het eten en de wijn wetende dat er morgen weer wat mijltjes gewandeld zouden gaan worden maar daar hadden wij al best weer zin in.

Dag 11.

Gelopen route dag 11.

Koffie, ontbijtje. Rugtas met drankjes inpakken want het wordt wederom een warme dag. Wij zijn vanaf ons huisje naar het Lincoln Monument gewandeld vanwaar wij de circa 2 mijl door de National Mall zouden gaan wandelen (voor een groot gedeelte). De eerste was natuurlijk direct een mooie binnenkomer want wie heeft er nu geen film gezien met daarin het Lincoln Monument. Mooi daar te staan en zeker een indrukwekkend monument voor de 16e president die in 1865 was vermoord. Tevens natuurlijk de president tijdens de Amerikaanse burger oorlog. Na dit monument volgde het ene na het andere monument zich op. Een monument voor de Koreaanse oorlog, de Vietnamoorlog, de 2e wereld oorlog. Diverse eer betonen aan presidenten enz. Je loopt min of meer door de geschiedenis van Amerika aan de hand van deze monumenten. Hieronder een kleine impressie.

Links: Vietnam veterans woman's memorial.
er staan veel van dit soort sculpturen door het
gehele park.Op en muur (buiten beeld) de namen
van 60000 slachtoffers.
Boven: Even uitrusten en genieten van de zon.

Boven: Washington monument, obelisk
om George Washington, de 1e president
mee te herdenken.
Rechts: Zou het hem zijn?

Links en boven: Korean war memoral.
Groep soldaten banend door het groen.

Squirels hebben het naar hun zin met
dit mooie weer. Lekker spelen.

Links: Het second world war memorial.
Een grote cirkel met een fontijn en
elke staat op een obelisk, gegroepeerd
in oostkust en westkust. 

Er is ook voor alles
een museum.

Na een aantal uurtjes gelopen te hebben en natuurlijk nog lang niet alles gezien te hebben besloten wij toch even naar het museum te willen en wel The National Gallery of Art waar grote meesters als Rembrandt, van Gogh, Vermeer, Brueghel maar ook voor mij onbekende schilders werken hangen. The National Gallery of Art is onderdeel van het Smithsonian institute, een verzameling van 19 musea rondom The National Mall en ze zijn alle gratis te bezoeken. Geen entree en een ongelooflijke hoeveelheid kunstschatten. Wij hebben een middag rondgelopen maar hebben helaas niet alles in dit museum kunnen bekijken, laat staan die andere 18. Weer een reden om terug te komen in Washington. Voor de jongens ook enorm leerzaam hoewel Timothé wel vond voldoende kunst te hebben gezien. Om 5 uur 's middags sloot het museum en nadat wij het pand hadden verlaten was het tijd om richting Pennsylvania Avenue te gaan omdat we nog een belangrijk symbool niet hadden bezocht en deze voor ons op de route richting ons huisje lag.

Sculpture garden, met zeer uiteen lopende
beelden, sculpturen net naast het National
Gallery of Art.

Sculpture garden

The National Mall met alle bezienswaardigheden, wij hebben een fractie van dit alles kunnen bekijken.

Ik bedoel dan natuurlijk het Witte Huis. Gelegen aan 1600 Pennsylvania Avenue, in gebruik sinds 1800 en voor het eerst bewoond door President John Adams. Vanwege veiligheidsredenen is dit deel van Pennsylvania Avenue enkel te bewandelen sinds 1995. Roosevelt, Nixon, Carter, Kennedy, Bush (Sr &Jr) Clinton, Obama en Trump om er maar eens een paar te noemen. Allemaal hier gewoond voor 1 of 2 termijnen en in een enkel geval zelfs 3. Een magische plek, ik heb nog wel even aangebeld maar hij was niet thuis, waarschijnlijk ergens een muurtje bouwen dus dan maar weer verder.

Toch wel heel erg gaaf om hier te staan.
Voor een rondleiding door het Witte Huis moet je
maanden van te voren reeds tickets halen
en dan zie je een aantal ruimtes in het Witte
Huis die weinig gebruikt worden.

Er is altijd wel iets om voor te protesteren.

's Avonds nog even gegeten in een alleraardigst restaurantje met een heerlijk koud biertje, wijntje en colaatje om af te blussen. Vandaag was een lange dag maar we hebben er wel het maximale uitgehaald. Washington heeft ons zeer positief verrast en staat al direct al weer hoog op de lijst voor een herhalingsbezoek om nog meer te kunnen zien. Wij hebben omdat er enkel een volle dag op het programma stond een aantal highlights gezien maar er is zo veel meer te beleven en dan met name op het gebied van kunst en cultuur. Voor ons zit het bezoek er bijna weer op. Morgen de auto weer halen en niet te laat op pad richting Nashville met een overnachting in Knoxville, Tennessee. 

Dag 12.

Washington - Knoxville, een ruime 500 mijl.

Stond in het teken van reizen. Reizen richting Nashville maar aangezien wij niet zo veel zin hadden daar pas laat in de avond aan te komen hadden wij besloten om een tussenstop te maken in Knoxville, Tennessee. Een rit van 509 mijl (820 km). Wel hebben wij deze dag heerlijk kalm aan gedaan en net toen wij trek kregen in een Starbucks was er de eerste 200 mijl geen, zelfs amper een stadje of dorpje dus hebben wij zelfs nog even moeten afzien. Wel ook nog heerlijk geluncht bij een diner in een dorpje voor bijna middeleeuwse prijzen. De verschillen kunnen soms behoorlijk oplopen als je ergens op het platte land een restaurantje vind of in drukkere gebieden. De authentieke diners zijn vaak niet duur en bieden een uitgebreide kaart. 

Het huisje in Knoxville.

Voor op de avond kwamen we aan in Knoxville. Eigenlijk gekozen omdat dit de enige plek was met een Airbnb of in ieder geval keuze in diverse huisjes. Aangekomen bij ons huisje, een alleraardigst huisje waarbij de jaartelling hoogst waarschijnlijk gestopt was rond de jaren 70. Dit mocht de pret niet drukken en ondanks dat was het eigenlijk een enorm ruim en comfortabel huisje voor 1 nacht. Nadat we gesetteld waren wederom in de auto gesprongen om richting town center te rijden. Knoxville heeft een enorm gezellig town-square met diverse leuke restaurantjes waar wij er een van hebben gekozen en lekker buiten van een hapje en een drankje genoten hebben alvorens terug te keren naar ons huisje. Nog even, hoe passend ook een episode van All in the family met de legendarische Archie Bunker gekeken alvorens tussen de veren te duiken, niet te hard anders stort het huis in;). Morgen op naar Nashville!

Dag 13.

Knoxville - Nashville

Ons Huisje in Nashville.

De rit richting Nashville was gelukkig maar kort en zodoende hoefden wij niet zo vroeg te vertrekken. De kinderen sliepen in een heuse kelder en moesten 's morgens wakker gemaakt worden terwijl ik wachtte en een praatje maakte met een echtpaar die wat maai werkzaamheden aan het vervullen waren rondom ons huisje. Zij bleken meerdere Airbnb huisjes te onderhouden voor de eigenaar van o.a dit huisje. Ik heb hun hele levensverhaal aangehoord tot alles en iedereen weer klaar stond om in te stappen.  Wederom een schitterende dag en al helemaal omdat Nashville op een steenworp afstand ligt te wachten op ons. De rit is een luttele 178 mijl welke wij hebben gedaan in minder dan 3 uurtjes inclusief Starbucks stop. Lekker op tijd in Nashville zodat we een plekje konden zoeken om te lunchen alvorens wij het huisje in konden. Hapje gegeten in een lunchroom op een plek die 's avonds waarschijnlijk bruist maar 's middags i.i.g niet, een soort omgebouwde fabriek met allemaal eetgelegenheden en barretjes die allemaal gesloten waren maar ach, we waren nog niet op zoek naar een bar en een lunchroom was alles wat we zochten.Volgens de kaart gaat het hier om het Art District. Na het eten richting ons huisje, wederom een Airbnb aangezien wij dat verrassender vinden dan hotels, niet perse goedkoper maar dat hangt natuurlijk ook af van het comfort welke je wenst. Wel kan ik vast verklappen dat dit huisje heel erg leuk was maar qua comfort was dit een fikse tegenvaller. Te kleine bedden en daardoor onmogelijk een fatsoenlijke nachtrust te genieten maar gelukkig is dit tot en met dit huisje niet eerder gebeurd. Niet getreurd, wij waren lekker op tijd dus op naar Broadway. Broadway? Yep, In Nashville en in zo ongeveer iedere zich zelf respecterende stad of dorp heeft een eigen Broadway. De Broadway in Nashville is daar waar het gebeurd, music city zoals Nashville ook wel genoemd wordt.

Een tour waarbij de gids waarschijnlijk de drank verzorgt want
zich verstaanbaar maken zal zeker niet lukken.

Leuke velgjes.

Zicht op Broadway.

Lampjes in de wielen?

Home of Honky Tonk. Ontzettend leuk maar hou er wel rekening mee dat behalve in restaurants je met kinderen nergens binnen komt. Op zich niet zo erg want lekker wandelen over Broadway en alle live optredens bekijken door de open pui van de barretjes is ook erg leuk en wij hadden daarnaast nog andere plannen voor de middag. Naast de live muziek kom je ogen tekort om de gekke auto's te bekijken of de bier auto's zoals op de foto te zien. Een soort tour met heel erg harde muziek en drank. Wij hebben naast de barretjes ook de boot stores (cowboy/girl laarzen) bekeken en besloten dat wij nog niet zo ver ingeburgerd zijn dat wij deze al zullen gaan dragen ondanks dat er kunststukjes bij zitten.Wij besloten richting het einde van de middag naar het Johnny Cash museum te gaan, die moest ik gezien hebben! Een geluk is dat het Johnny Cash museum direct haaks op Broadway staat en het niet ver lopen is. Het Johnny Cash museum is absoluut het bezoeken waard. Je word meegenomen van zijn jeugd tot zijn dood, veel gouden platen hangen er. Items uit zijn interieur, documenten, een aantal video presentaties. Op de bovenverdieping ook nog het Patsy Cline museum voor de liefhebber, het enige wat ik weet is dat zij met een vliegtuig is neergestort in 1963 op 29 jarige leeftijd. Na dit museumbezoek was het tijd om een hapje te gaan doen.

The Million Dollar Quartet - Elvis Presley, Carl Perkins,Jerry Lee Lewis,Johnny Cash

Voor het Johnny Cash museum.

Deze heb ik cadeau gehad van Ingrid.
Magazine met muziekteksten, met
certificaat van echtheid. Zo gaaf!

Een aantal van zijn gouden platen.

Lekker videoclipjes kijken.

Proost/Cheers!

Hardrock cafe. Prima eten.

Gekkie

Om het geheel in stijl af te ronden zijn we 's avonds heerlijk gaan eten in het Hardrock Cafe. Wel moesten wij enigszins opschieten aan het einde van de avond aangezien de parkeermeter aan het verlopen was en als de boetes evenredig zijn aan de parkeerprijzen dan liegen deze er waarschijnlijk niet om. Wij betaalden $28,- voor 4 uurtjes parkeren. Dat is duur maar makkelijk verdient als er geen andere optie is. Een geslaagde maar ook weer een lange dag en de nacht zou een drama worden. De bedden waren te klein en te hard. Geen enkel comfort, ik heb nog gecheckt of er wel matrassen op het bed lagen maar volgens mij hadden ze deze met beton volgestort. Dan maar op de bank!





Dag 14
 

Vandaag al weer de laatste dag van onze vakantie op een hele lange terug rij dag na dan. Maar nu eerst vandaag. Na een allerbelabberdste nachtrust en wat koffie werd ik omdat het Vaderdag was nog verrast door Giovanni en Timothe. Een T-shirt, pet, Trump (!?) sokken en een sticker voor op de RAM truck. Gisteren al het Johnny Cash magazine. Ik ben weer ontzettend verwend en daar komt vandaag nog bij. Voor vanavond, de laatste dag van de vakantie hadden wij besloten thuis te gaan eten. Lekker pasta maken en omdat we vanmiddag op pad zouden zijn besloten we 's morgens eerst maar even naar de supermarkt te gaan. Daarna was het tijd voor lunch en aangezien wij een superleuk automuseum zagen die ook nog eens gratis entree aanbood voor vaders was de keuze snel gemaakt. Eerst naar een buffet achtig restaurant waar je voor weinig heel veel eet maar je bord nog niet half leeg krijgt vanwege de enorme hoeveelheden. Niet echt onze eerste keus maar vooruit was wel lekker Hollands goedkoop. Door naar het automuseum. Het Lane Motor Museum. Ontzettend leuk, het was eigenlijk meer de verzameling van een liefhebber. Veel oude oost Europese wagens, Tatra, Skoda, Trabant en nog een aantal van dat soort merken. Een aantal sportwagens, kortom. Een bijzondere collectie. Na een paar uurtjes was het weer tijd om verder te gaan maar het begon ontzettend hard te regenen en de auto stond buiten. Giovanni heeft de auto gehaald en onder een overkapping gereden zodat we enkel hoefden in te stappen. Wat een service.

De 2CV op de bovenste foto's had nog een NL kenteken.
Was een ontzettend leuk museum met auto's, motoren en ook
fietsen. Een hele bijzondere collectie.

Vonden de kinderen zo leuk!

Een aantal hele futuristische auto's zoals deze.

Na bovenstaand museum hadden wij de smaak te pakken en gingen we door naar het Dukes of Hazzard museum (Cooter's). Een klein museum die wij doordat de hemelpoorten open gingen nog bijna gemist hadden. Wij waren bij de buren, een soort country souvenirs shop. Na een paar minuten hadden we wel door dat we niet goed waren en verhuisden wij alsnog naar Cooter's, het Dukes of Hazzard museum. Na een uurtje heb je dat wel gezien maar het is zeker de moeite waard om te bezoeken. Wel nog even een Dukes of Hazzard cap gescoord. Tijd om huiswaarts te keren en een hapjer te gaan eten. Zo gezegd zo gedaan. Helaas is zoals ik eerder aangaf het huisje waar wij verbleven iets minder comfortabel uitgerust als wat wij gewend waren en precies nu hadden we besloten een hapje eten uit eigen keuken te gaan prepareren. Wat een goed idee zonder pannen. Ingrid vond het wel een goed idee dan maar een ovenschaal op het gasfornuis te zetten wat nadat deze explodeerde met de pasta en de balletjes er in een bijzonder aanblik gaf in de keuken. Pasta, gehaktballetjes en glassplinters door de gehele keuken. Mwah. en wat dan? Gewoon naar de supermarkt gaan. Hetzelfde halen en alles in een steelpannetje klaar maken en heerlijk eten. De aanhouder wint! Morgen op tijd vertrekken dus niet te laat naar bed om nog een nachtje slecht te slapen maar ach, morgenavond voor een paar nachtjes weer in het eigen bedje.

   

 Dag 15.

Deze dag staat volledig in het teken van de auto inpakken, rijden, Starbucks, rijden, lunchen en Starbucks, wederom rijden, Whataburger, Starbucks en dan heerlijk thuis een koffie uit ons eigen apparaat. 791 mijl in een stuk gereden wat gelijk staat aan 1273 km. Een rit van Rotterdam naar Venetie. Wat wel een verschil maakt is dat er betrekkelijk weinig verkeer op de lange doorgaande route (interstates) rijdt.Wij waren rond een uur of 11 's avonds weer thuis en konden dus lekker naar ons eigen bedje. De totale reis was 3827 mijl of 6159 kilometers.  Zo'n 500 mijl minder dan vorig jaar. Waar gaat de reis volgend jaar heen? Nu eerst maar even uitrusten. Over 5 dagen weer op het vliegtuig naar Nederland. 

Tot slot.

Al best een aantal rode stipjes van bezochte plekken maar ook nog zo veel
waar we nog niet geweest zijn.

Deze roadtrip was niet helemaal te vergelijken met die van vorig jaar. Toen hebben wij veel meer plekken bezocht en wat kortere afstanden gereden. Dit keer zijn we in een keer naar New York gereden en langer gebleven, ook de terugweg een zo kort mogelijke route aangehouden en niet te veel van afgeweken. Desalniettemin waren ze beide ontzettend leuk om te doen. Deze tour draaide meer om steden en de vorige om natuur. Volgend jaar staat Californië op het programma als alles goed gaat en de plannen niet veranderen. Ik loop nog wat achter met de verdere verslagen want terwijl ik deze post zijn wij natuurlijk ook al lang en breed uit Nederland terug. Dat verslag volgt ook nog en dan  ook nog de onbelangrijke dagelijkse dingen die ons zoal bezighouden hier in de US. Ik hoop dat ik jullie hier mee een plezier doe, ik vind het nog steeds leuk om te doen wanneer de tijd er voor is.

Tot snel!