Roadtrip New York, Washington en Nashville. Deel 2.

Trump here we come!

Dag 10.

Ons (witte) huisje in
Washington DC 

Op tijd uit de veren, klaar maken, auto vullen, Timothé nogmaals wakker maken en dan nog een keer. Timothé ook klaar en hup. On the road again. Eerst afscheid nemen van Anna die wij afzetten bij LaGuardia airport om de hoek van het appartement vanwaar wij onze weg vervolgen door de drukke straten van New York om zuidwaarts de stad te verlaten en richting Washington te koersen. Een niet zo'n lange rit van net 4 uurtjes. Zonder vertraging en met een pitstop bij een Mac waren wij om 14.00 uur al in Washington bij ons airbnb adres. Het huis was nog niet schoon opgeleverd maar gelukkig konden wij wel al de bagage kwijt en de auto parkeren. Dat was een project op zich aangezien de gehele omgeving vergunningen was en er niet zo veel 24 uurs garages waren op loopafstand. Ik was bijna van plan de Durango dan maar voor het Witte Huis te zetten toen wij toch een meer geschiktere plek vonden in een van de weinige 24 uurs garages voor ook nog eens een redelijk tarief. Ons huisje was op nog geen mijl van het witte huis. Einde van de middag een paar boodschapjes gedaan en voor de verandering eens in ons huisje gegeten aangezien er een Whole Foods om de hoek was en je daar heerlijk eten kan halen en als we toch eten moesten halen dan ook maar een lekker wijntje. De verdere avond hebben wij lekker gezeten in het tuintje genietend van het heerlijke weer, het eten en de wijn wetende dat er morgen weer wat mijltjes gewandeld zouden gaan worden maar daar hadden wij al best weer zin in.

Dag 11.

Gelopen route dag 11.

Koffie, ontbijtje. Rugtas met drankjes inpakken want het wordt wederom een warme dag. Wij zijn vanaf ons huisje naar het Lincoln Monument gewandeld vanwaar wij de circa 2 mijl door de National Mall zouden gaan wandelen (voor een groot gedeelte). De eerste was natuurlijk direct een mooie binnenkomer want wie heeft er nu geen film gezien met daarin het Lincoln Monument. Mooi daar te staan en zeker een indrukwekkend monument voor de 16e president die in 1865 was vermoord. Tevens natuurlijk de president tijdens de Amerikaanse burger oorlog. Na dit monument volgde het ene na het andere monument zich op. Een monument voor de Koreaanse oorlog, de Vietnamoorlog, de 2e wereld oorlog. Diverse eer betonen aan presidenten enz. Je loopt min of meer door de geschiedenis van Amerika aan de hand van deze monumenten. Hieronder een kleine impressie.

Links: Vietnam veterans woman's memorial.
er staan veel van dit soort sculpturen door het
gehele park.Op en muur (buiten beeld) de namen
van 60000 slachtoffers.
Boven: Even uitrusten en genieten van de zon.

Boven: Washington monument, obelisk
om George Washington, de 1e president
mee te herdenken.
Rechts: Zou het hem zijn?

Links en boven: Korean war memoral.
Groep soldaten banend door het groen.

Squirels hebben het naar hun zin met
dit mooie weer. Lekker spelen.

Links: Het second world war memorial.
Een grote cirkel met een fontijn en
elke staat op een obelisk, gegroepeerd
in oostkust en westkust. 

Er is ook voor alles
een museum.

Na een aantal uurtjes gelopen te hebben en natuurlijk nog lang niet alles gezien te hebben besloten wij toch even naar het museum te willen en wel The National Gallery of Art waar grote meesters als Rembrandt, van Gogh, Vermeer, Brueghel maar ook voor mij onbekende schilders werken hangen. The National Gallery of Art is onderdeel van het Smithsonian institute, een verzameling van 19 musea rondom The National Mall en ze zijn alle gratis te bezoeken. Geen entree en een ongelooflijke hoeveelheid kunstschatten. Wij hebben een middag rondgelopen maar hebben helaas niet alles in dit museum kunnen bekijken, laat staan die andere 18. Weer een reden om terug te komen in Washington. Voor de jongens ook enorm leerzaam hoewel Timothé wel vond voldoende kunst te hebben gezien. Om 5 uur 's middags sloot het museum en nadat wij het pand hadden verlaten was het tijd om richting Pennsylvania Avenue te gaan omdat we nog een belangrijk symbool niet hadden bezocht en deze voor ons op de route richting ons huisje lag.

Sculpture garden, met zeer uiteen lopende
beelden, sculpturen net naast het National
Gallery of Art.

Sculpture garden

The National Mall met alle bezienswaardigheden, wij hebben een fractie van dit alles kunnen bekijken.

Ik bedoel dan natuurlijk het Witte Huis. Gelegen aan 1600 Pennsylvania Avenue, in gebruik sinds 1800 en voor het eerst bewoond door President John Adams. Vanwege veiligheidsredenen is dit deel van Pennsylvania Avenue enkel te bewandelen sinds 1995. Roosevelt, Nixon, Carter, Kennedy, Bush (Sr &Jr) Clinton, Obama en Trump om er maar eens een paar te noemen. Allemaal hier gewoond voor 1 of 2 termijnen en in een enkel geval zelfs 3. Een magische plek, ik heb nog wel even aangebeld maar hij was niet thuis, waarschijnlijk ergens een muurtje bouwen dus dan maar weer verder.

Toch wel heel erg gaaf om hier te staan.
Voor een rondleiding door het Witte Huis moet je
maanden van te voren reeds tickets halen
en dan zie je een aantal ruimtes in het Witte
Huis die weinig gebruikt worden.

Er is altijd wel iets om voor te protesteren.

's Avonds nog even gegeten in een alleraardigst restaurantje met een heerlijk koud biertje, wijntje en colaatje om af te blussen. Vandaag was een lange dag maar we hebben er wel het maximale uitgehaald. Washington heeft ons zeer positief verrast en staat al direct al weer hoog op de lijst voor een herhalingsbezoek om nog meer te kunnen zien. Wij hebben omdat er enkel een volle dag op het programma stond een aantal highlights gezien maar er is zo veel meer te beleven en dan met name op het gebied van kunst en cultuur. Voor ons zit het bezoek er bijna weer op. Morgen de auto weer halen en niet te laat op pad richting Nashville met een overnachting in Knoxville, Tennessee. 

Dag 12.

Washington - Knoxville, een ruime 500 mijl.

Stond in het teken van reizen. Reizen richting Nashville maar aangezien wij niet zo veel zin hadden daar pas laat in de avond aan te komen hadden wij besloten om een tussenstop te maken in Knoxville, Tennessee. Een rit van 509 mijl (820 km). Wel hebben wij deze dag heerlijk kalm aan gedaan en net toen wij trek kregen in een Starbucks was er de eerste 200 mijl geen, zelfs amper een stadje of dorpje dus hebben wij zelfs nog even moeten afzien. Wel ook nog heerlijk geluncht bij een diner in een dorpje voor bijna middeleeuwse prijzen. De verschillen kunnen soms behoorlijk oplopen als je ergens op het platte land een restaurantje vind of in drukkere gebieden. De authentieke diners zijn vaak niet duur en bieden een uitgebreide kaart. 

Het huisje in Knoxville.

Voor op de avond kwamen we aan in Knoxville. Eigenlijk gekozen omdat dit de enige plek was met een Airbnb of in ieder geval keuze in diverse huisjes. Aangekomen bij ons huisje, een alleraardigst huisje waarbij de jaartelling hoogst waarschijnlijk gestopt was rond de jaren 70. Dit mocht de pret niet drukken en ondanks dat was het eigenlijk een enorm ruim en comfortabel huisje voor 1 nacht. Nadat we gesetteld waren wederom in de auto gesprongen om richting town center te rijden. Knoxville heeft een enorm gezellig town-square met diverse leuke restaurantjes waar wij er een van hebben gekozen en lekker buiten van een hapje en een drankje genoten hebben alvorens terug te keren naar ons huisje. Nog even, hoe passend ook een episode van All in the family met de legendarische Archie Bunker gekeken alvorens tussen de veren te duiken, niet te hard anders stort het huis in;). Morgen op naar Nashville!

Dag 13.

Knoxville - Nashville

Ons Huisje in Nashville.

De rit richting Nashville was gelukkig maar kort en zodoende hoefden wij niet zo vroeg te vertrekken. De kinderen sliepen in een heuse kelder en moesten 's morgens wakker gemaakt worden terwijl ik wachtte en een praatje maakte met een echtpaar die wat maai werkzaamheden aan het vervullen waren rondom ons huisje. Zij bleken meerdere Airbnb huisjes te onderhouden voor de eigenaar van o.a dit huisje. Ik heb hun hele levensverhaal aangehoord tot alles en iedereen weer klaar stond om in te stappen.  Wederom een schitterende dag en al helemaal omdat Nashville op een steenworp afstand ligt te wachten op ons. De rit is een luttele 178 mijl welke wij hebben gedaan in minder dan 3 uurtjes inclusief Starbucks stop. Lekker op tijd in Nashville zodat we een plekje konden zoeken om te lunchen alvorens wij het huisje in konden. Hapje gegeten in een lunchroom op een plek die 's avonds waarschijnlijk bruist maar 's middags i.i.g niet, een soort omgebouwde fabriek met allemaal eetgelegenheden en barretjes die allemaal gesloten waren maar ach, we waren nog niet op zoek naar een bar en een lunchroom was alles wat we zochten.Volgens de kaart gaat het hier om het Art District. Na het eten richting ons huisje, wederom een Airbnb aangezien wij dat verrassender vinden dan hotels, niet perse goedkoper maar dat hangt natuurlijk ook af van het comfort welke je wenst. Wel kan ik vast verklappen dat dit huisje heel erg leuk was maar qua comfort was dit een fikse tegenvaller. Te kleine bedden en daardoor onmogelijk een fatsoenlijke nachtrust te genieten maar gelukkig is dit tot en met dit huisje niet eerder gebeurd. Niet getreurd, wij waren lekker op tijd dus op naar Broadway. Broadway? Yep, In Nashville en in zo ongeveer iedere zich zelf respecterende stad of dorp heeft een eigen Broadway. De Broadway in Nashville is daar waar het gebeurd, music city zoals Nashville ook wel genoemd wordt.

Een tour waarbij de gids waarschijnlijk de drank verzorgt want
zich verstaanbaar maken zal zeker niet lukken.

Leuke velgjes.

Zicht op Broadway.

Lampjes in de wielen?

Home of Honky Tonk. Ontzettend leuk maar hou er wel rekening mee dat behalve in restaurants je met kinderen nergens binnen komt. Op zich niet zo erg want lekker wandelen over Broadway en alle live optredens bekijken door de open pui van de barretjes is ook erg leuk en wij hadden daarnaast nog andere plannen voor de middag. Naast de live muziek kom je ogen tekort om de gekke auto's te bekijken of de bier auto's zoals op de foto te zien. Een soort tour met heel erg harde muziek en drank. Wij hebben naast de barretjes ook de boot stores (cowboy/girl laarzen) bekeken en besloten dat wij nog niet zo ver ingeburgerd zijn dat wij deze al zullen gaan dragen ondanks dat er kunststukjes bij zitten.Wij besloten richting het einde van de middag naar het Johnny Cash museum te gaan, die moest ik gezien hebben! Een geluk is dat het Johnny Cash museum direct haaks op Broadway staat en het niet ver lopen is. Het Johnny Cash museum is absoluut het bezoeken waard. Je word meegenomen van zijn jeugd tot zijn dood, veel gouden platen hangen er. Items uit zijn interieur, documenten, een aantal video presentaties. Op de bovenverdieping ook nog het Patsy Cline museum voor de liefhebber, het enige wat ik weet is dat zij met een vliegtuig is neergestort in 1963 op 29 jarige leeftijd. Na dit museumbezoek was het tijd om een hapje te gaan doen.

The Million Dollar Quartet - Elvis Presley, Carl Perkins,Jerry Lee Lewis,Johnny Cash

Voor het Johnny Cash museum.

Deze heb ik cadeau gehad van Ingrid.
Magazine met muziekteksten, met
certificaat van echtheid. Zo gaaf!

Een aantal van zijn gouden platen.

Lekker videoclipjes kijken.

Proost/Cheers!

Hardrock cafe. Prima eten.

Gekkie

Om het geheel in stijl af te ronden zijn we 's avonds heerlijk gaan eten in het Hardrock Cafe. Wel moesten wij enigszins opschieten aan het einde van de avond aangezien de parkeermeter aan het verlopen was en als de boetes evenredig zijn aan de parkeerprijzen dan liegen deze er waarschijnlijk niet om. Wij betaalden $28,- voor 4 uurtjes parkeren. Dat is duur maar makkelijk verdient als er geen andere optie is. Een geslaagde maar ook weer een lange dag en de nacht zou een drama worden. De bedden waren te klein en te hard. Geen enkel comfort, ik heb nog gecheckt of er wel matrassen op het bed lagen maar volgens mij hadden ze deze met beton volgestort. Dan maar op de bank!





Dag 14
 

Vandaag al weer de laatste dag van onze vakantie op een hele lange terug rij dag na dan. Maar nu eerst vandaag. Na een allerbelabberdste nachtrust en wat koffie werd ik omdat het Vaderdag was nog verrast door Giovanni en Timothe. Een T-shirt, pet, Trump (!?) sokken en een sticker voor op de RAM truck. Gisteren al het Johnny Cash magazine. Ik ben weer ontzettend verwend en daar komt vandaag nog bij. Voor vanavond, de laatste dag van de vakantie hadden wij besloten thuis te gaan eten. Lekker pasta maken en omdat we vanmiddag op pad zouden zijn besloten we 's morgens eerst maar even naar de supermarkt te gaan. Daarna was het tijd voor lunch en aangezien wij een superleuk automuseum zagen die ook nog eens gratis entree aanbood voor vaders was de keuze snel gemaakt. Eerst naar een buffet achtig restaurant waar je voor weinig heel veel eet maar je bord nog niet half leeg krijgt vanwege de enorme hoeveelheden. Niet echt onze eerste keus maar vooruit was wel lekker Hollands goedkoop. Door naar het automuseum. Het Lane Motor Museum. Ontzettend leuk, het was eigenlijk meer de verzameling van een liefhebber. Veel oude oost Europese wagens, Tatra, Skoda, Trabant en nog een aantal van dat soort merken. Een aantal sportwagens, kortom. Een bijzondere collectie. Na een paar uurtjes was het weer tijd om verder te gaan maar het begon ontzettend hard te regenen en de auto stond buiten. Giovanni heeft de auto gehaald en onder een overkapping gereden zodat we enkel hoefden in te stappen. Wat een service.

De 2CV op de bovenste foto's had nog een NL kenteken.
Was een ontzettend leuk museum met auto's, motoren en ook
fietsen. Een hele bijzondere collectie.

Vonden de kinderen zo leuk!

Een aantal hele futuristische auto's zoals deze.

Na bovenstaand museum hadden wij de smaak te pakken en gingen we door naar het Dukes of Hazzard museum (Cooter's). Een klein museum die wij doordat de hemelpoorten open gingen nog bijna gemist hadden. Wij waren bij de buren, een soort country souvenirs shop. Na een paar minuten hadden we wel door dat we niet goed waren en verhuisden wij alsnog naar Cooter's, het Dukes of Hazzard museum. Na een uurtje heb je dat wel gezien maar het is zeker de moeite waard om te bezoeken. Wel nog even een Dukes of Hazzard cap gescoord. Tijd om huiswaarts te keren en een hapjer te gaan eten. Zo gezegd zo gedaan. Helaas is zoals ik eerder aangaf het huisje waar wij verbleven iets minder comfortabel uitgerust als wat wij gewend waren en precies nu hadden we besloten een hapje eten uit eigen keuken te gaan prepareren. Wat een goed idee zonder pannen. Ingrid vond het wel een goed idee dan maar een ovenschaal op het gasfornuis te zetten wat nadat deze explodeerde met de pasta en de balletjes er in een bijzonder aanblik gaf in de keuken. Pasta, gehaktballetjes en glassplinters door de gehele keuken. Mwah. en wat dan? Gewoon naar de supermarkt gaan. Hetzelfde halen en alles in een steelpannetje klaar maken en heerlijk eten. De aanhouder wint! Morgen op tijd vertrekken dus niet te laat naar bed om nog een nachtje slecht te slapen maar ach, morgenavond voor een paar nachtjes weer in het eigen bedje.

   

 Dag 15.

Deze dag staat volledig in het teken van de auto inpakken, rijden, Starbucks, rijden, lunchen en Starbucks, wederom rijden, Whataburger, Starbucks en dan heerlijk thuis een koffie uit ons eigen apparaat. 791 mijl in een stuk gereden wat gelijk staat aan 1273 km. Een rit van Rotterdam naar Venetie. Wat wel een verschil maakt is dat er betrekkelijk weinig verkeer op de lange doorgaande route (interstates) rijdt.Wij waren rond een uur of 11 's avonds weer thuis en konden dus lekker naar ons eigen bedje. De totale reis was 3827 mijl of 6159 kilometers.  Zo'n 500 mijl minder dan vorig jaar. Waar gaat de reis volgend jaar heen? Nu eerst maar even uitrusten. Over 5 dagen weer op het vliegtuig naar Nederland. 

Tot slot.

Al best een aantal rode stipjes van bezochte plekken maar ook nog zo veel
waar we nog niet geweest zijn.

Deze roadtrip was niet helemaal te vergelijken met die van vorig jaar. Toen hebben wij veel meer plekken bezocht en wat kortere afstanden gereden. Dit keer zijn we in een keer naar New York gereden en langer gebleven, ook de terugweg een zo kort mogelijke route aangehouden en niet te veel van afgeweken. Desalniettemin waren ze beide ontzettend leuk om te doen. Deze tour draaide meer om steden en de vorige om natuur. Volgend jaar staat Californië op het programma als alles goed gaat en de plannen niet veranderen. Ik loop nog wat achter met de verdere verslagen want terwijl ik deze post zijn wij natuurlijk ook al lang en breed uit Nederland terug. Dat verslag volgt ook nog en dan  ook nog de onbelangrijke dagelijkse dingen die ons zoal bezighouden hier in de US. Ik hoop dat ik jullie hier mee een plezier doe, ik vind het nog steeds leuk om te doen wanneer de tijd er voor is.

Tot snel!