New Orleans.
Ons bezoek in de eerste week aan New Orleans was ontzettend leuk, vanwege de warmte moesten wij voldoende vocht tot ons nemen en dat is dan ook prima gelukt!
The boot was de favoriet voor mij. Een heerlijk biertje uit de Abita brouwerij die echt heerlijk was en natuurlijk uit Louisiana komt. Ronald ging voor de Budweiser.
|
New Orleans, here we come! |
|
Snelwegen op palen door de moerassen (swamp). |
|
Staat grootste deel van het jaar onder water. |
|
Mighty Mississippi. |
|
Live muziek in iedere bar. |
|
Overal ademt de stad Jazz. |
Ook heerlijk gegeten in New Orleans, bekend vanwege de Creoolse keuken. Als je van pittig houd dan zit je hier goed. Een jalapeno burger gegeten en daarna kon ik vuur spugen wat we vervolgens weer moesten blussen met een 'Boot' en bij de
Gumbo Shop (restaurant) de volgens hunzelf beste
Gumbo van de wijde omgeving gegeten. Goh wat is dat toch lekker. Helaas waren het maar 2 dagen maar 1 ding staat vast. Wij gaan nog een keer terug. Deze stad ademt muziek, heerlijk eten en heel veel gezelligheid uit. Ook als je zoals ik niet echt een jazz liefhebber bent is het toch het totale plaatje die je doet besluiten hier absoluut terug te willen komen.
Back Home.
Na 3 weken stond er weer zo'n blauwe vogel van onze nationale trots klaar om Ronald en nog een paar honderd passagiers weer naar de andere kant van de plas te brengen. wel, het vliegtuig stond klaar maar Ronald presteerde het om zijn vlucht zo te boeken dat precies deze donderdag een storing het hele KLM verkeer (inchecken,balie) lam legde. Afijn, ruim een uur later konden toch de koffers het ruim in en werkte alle systemen weer. Nou ja, bijna alle systemen. Na ruim 2 uur voor 'Piet snot' in het vliegtuig gezeten te hebben mochten ze er allemaal weer uit. Wachten tot het onderdeeltje gerepareerd zou worden. Je denkt dan nog, "ach, even een sensor, startmotor of de ruitenwissers vervangen en dan gaan we" maar ook dat was dus niet het geval. Weer 2 uur later het bericht dat het vliegtuig toch niet meer zou gaan die dag. Weer een tijdje later de koffer maar weer afhalen om vervolgens naar een hotel gebracht te worden waar je een maaltijd aangeboden kreeg, een kamer om de nacht door te brengen en een ontbijt. Wat ze op dat moment nog niet wisten was hoe laat het toestel dan de volgende dag wel zou gaan. Dit moest hij de volgende ochtend vernemen. 16.45 uur. Ruim 24 uur na de geplande vlucht. En dan duurt wachten lang denk ik. Op het moment van schrijven zit Ronald weer lekker thuis (voor de kachel denk ik het weerbericht bekijkend). Wij hebben 3 super leuke weken gehad en hopen je weer snel te zien. Nu alles weer snel in orde maken want de volgende bezoekers staan al weer voor de deur, niet letterlijk natuurlijk maar dinsdag komen mijn ouders ons 3 weken vergezellen. Wij zijn er klaar voor en wij hopen dat ook dit wederom een gezellig bezoek word. Mijn ouders zijn nooit aan deze kant van de plas geweest dus het zal voor hun ook een geweldig nieuwe ervaring worden maar daarover natuurlijk later meer.
Tot snel!