1 jaar.

Stand van zaken na 1 jaar.

Zal ik dan maar starten met clichématig te zeggen dat het eerste jaar werkelijk is omgevlogen? Waarom ook niet. Als ik er op terug blik en terug denk aan het moment van definitief arriveren, om ongeveer 3 uur 's middags op 15 juni 2016 dat wij landden en ons avontuur konden gaan beginnen. Wat heeft het eerste jaar ons gebracht en was het wat wij er van verwachtten?

De meeste avonturen heb ik gedeeld via dit blog maar dat geeft nog geen antwoord gegeven op wat wij er zelf van verwachtten. Ik begin dit blog te vermelden dat het eerste jaar is omgevlogen, dat is eigenlijk nog licht uitgedrukt. Wij zijn een achtbaan ingestapt die nu langzamerhand tot stilstand komt. Niet erg hoor, alles komt weer in een wat rustiger vaarwater. Het was ook niet niks; huis vullen met inboedel, auto's aanschaffen, rekeningen openen, abonnementen telefonie, internet, TV etc. regelen,  het aanmelden van de kinderen bij de Middle school en High school, vaccinaties halen (een heleboel), workpermit aanvragen, social security aanvragen, Texas rijbewijs halen, voetbal weer opstarten, opstarten Green Card procedure, huis in Nederland verkopen en nog een heleboel meer. Het resultaat mag er zijn, eigenlijk zijn vrijwel alle doelen behaald. De Green Card is al weer een paar maanden in ons bezit, de eerste abonnementen ben ik al weer aan het oversluiten vanwege de soms idiote prijsverschillen maar daar kijk je in den beginne niet zo naar. Ons huis in Nederland was in November 2016 verkocht en behalve soms de bureaucratische irritaties ging het meestal van het zogenoemde 'leien dakje'.


Ingrid.

Ingrid liep de eerste maanden soms een beetje te mopperen dat er nog niet zo veel te doen was maar sinds zij vanaf januari 2017 de functie Global credit director vervult moppert ze soms dat het jammer is dat er maar 24 uren in een dag zitten. Wel, het kan verkeren. Het werk, de verantwoordelijkheden vragen veel van haar maar gelukkig is Ingrid enorm goed in wat zij doet en pikt zij alles vlotjes op. Het gaat enorm goed, dat is mooi om te zien en maakt mij ontzettend trots. De weekenden proberen wij dan ook zo ontspannen mogelijk in te vullen om op de maandag weer fris aan de bak te kunnen. Binnekort staan er al weer reizen op het programma naar Brazilie, Hong Kong en good old Nederland. Als er tijd is weer even wat bezoekjes afleggen. Altijd weer enorm gezellig.


Giovanni.

Leuke auto om te beginnen.

Giovanni heeft het hier helemaal naar zijn zin. School was het eerste deel van het jaar nog niet helemaal aan hem besteed maar naarmate het jaar vorderde heeft Giovanni zowaar de schouders er onder gezet en een prima 2e deel van het jaar gedraaid. Giovanni moet wel nog 2 zomerschool cursussen volgen. De 1e is hij bij het schrijven van dit blog druk mee bezig en de 2e mag hij thuis online doen. Scheikunde en speech, de 2e moet hij doen omdat deze in Nederland niet bestaat en de eerste omdat Scheikunde gewoon een rot vak is. Naast school is hij druk doende zijn rijbewijs te halen, hij heeft al vele mijlen gereden met één van ons naast zich en dat gaat vooralsnog prima. 6 Augustus is Giovanni jarig en op die dag kan hij af rijden en heeft hij definiet zijn rijbewijs. Iedereen die hier inmiddels op bezoek is geweest zal dat kunnen bevestigen. In een eerder blog heb ik uitgelegd waarom Giovanni op zijn 18e verjaardag zijn rijbewijs zal halen. Naast alle verplichtingen heeft Giovanni ook sociaal zijn draai gevonden, al sinds oktober 2016 heeft hij een vriendin. Met Giovanni gaat het prima!


Timothé.

Opperste concentratie als het over voetballen gaat.

Timothé was toch echt liever in de Tollensstraat gebleven, desnoods bij één van onze buren. Lekker bij ONA blijven voetballen en met zijn Matties rondhangen. Hoe aardig en lief onze buren ook allemaal zijn, wij willen Timothé toch echt te graag zelf houden en dat hebben we dan ook gedaan. Timothé begon zijn draai een beetje te vinden na de zomerperiode toen het voetbalseizoen weer voor de deur stond. Lekker 3x in de week trainen, wedstrijden op de zaterdagen en soms ook zondagen. School ging goed voor Timothé, behalve Math (wiskunde) was alles ruim voldoende. Wat betreft Math was het een misrekening van ons. Timothé zat in Nederland in een groep die sneller ging met wiskunde. Dat lukte hem hier helaas niet vanwege de termologie. Hij begreep ze vaak simpelweg niet en dat is natuurlijk niet zo raar. Op dit ogenblik doet hij dan ook zomerschool Math en gaat de stof waar hij in het begin zo'n moeite mee had nu wel goed. Wij zijn blij dat Timothé zich toch ook ontzettend snel aanpast aan deze toch heel andere wereld dan die van de Tollensstraat in Gouda. De gehele zomervakantie kan hij ook lekker blijven voetballen. Indoor soccer, vanwege de te hete buiten temperaturen speelt hij met een aantal teamgenoten iedere zaterdag een wedstrijd in de zaal en daarnaast toch ook nog 1x per week trainen in de buitenhitte maar je hoort ze er niet over klagen.


Ik.

En mijn persoon? Wel, voor mij is het eerste jaar als een soort taxi chauffeur aan mij voorbij gegaan;) Ik bedoel dit positief hoor en nee, ik ambieer geen functie als Uber. Je kan hier simpelweg niet ver komen op de fiets dus overal waar de kinderen gaan zal ik ze moeten brengen. Timothé 3x per week naar de training, wedstrijden. Giovanni naar de mall of naar zijn rijlessen en naar wat of waar ze ook moeten. Het scheelt wel enorm dat de vriendin van Giovanni een rijbewijs en auto heeft dus na oktober afgelopen jaar werd dat al veel minder. Naast het taxichauffeur spelen ook ontzettend veel papierwerk afgewerkt om Ingrid daar niet mee op te zadelen. De boodschappen, het koken en al wat nodig is om de boel te laten draaien. De visite van de afgelopen maanden vergezellen en al wat nog meer. Wel merk ik dat het nu tijd word iets er bij te gaan doen maar ja, er spelen een aantal ideeën maar die zal ik eerst concreet moeten zien te maken. Ik zal daar wanneer ik meer duidelijkheid kan verschaffen op deze plek zeker over berichten.


Was het wat wij er van verwachtten?

Eigenlijk enorm lastig te beantwoorden. Ja het was tot dusver alles en meer maar het is nog lang niet klaar en nee want wat moet je dan verwachten? Wij zijn er pas een jaar maar ik zal vast een korte opsomming geven van positieve en ook wat mindere eigenschappen van het leven aan deze kant van de plas. De bureaucratie kan ons af en toe gestolen worden, is erger dan in Nederland met zo enorm veel formulieren. De vriendelijkheid van de mensen in de algemeenheid is enorm prettig, niet zeggen wat je werkelijk bedoeld is dan weer wat minder omdat je nog niet weet wat ze dan werkelijk bedoelen. Het weer is geweldig hoewel de zomer bloedheet is maar alle andere seizoenen heerlijk en er zijn airco en zwembad dus die hete zomer komen we ook wel weer door. De scholen hebben niet om de haverklap uitval wat wij een pre vinden maar de kinderen misschien niet. De ruimte voor de auto en gelukkig niet zo heel veel priussen maar de afstanden zijn dan weer een nadeel. De president is ook een nadeel maar daar merken wij niet zo heel veel van. Alle vrienden, familie en kennissen zijn ver weg, dat is dan toch wel het grootste nadeel maar een voordeel is dat ze sinds de vorige eeuw vliegtuigen hebben die een oceaan over kunnen, zo handig! Ja, wij gaan er weer een jaar mee door. Verder bouwen aan deze toekomst, onze Amerikaanse toekomst.


2e jaar?

Ik zal natuurlijk het 2e jaar van ons verblijf in Houston ook weer voorzien van commentaar via dit blog. Soms futiliteiten maar meestal verslagen van al wat ons leven alhier inhoudt.  Ik ben blij en dankbaar voor de vele soms anonieme lezers en wil jullie dan ook tussentijds allemaal enorm bedanken voor het meelezen tot zover.
Tot snel!

Aankomst Houston, wachten
op je koffers.

Ruim 1 jaar geleden op Schiphol. Koffers inchecken. De tijd vliegt.😉

     

Bye Bye Corrie en Rene.

Gouda op bezoek.

Zeer matige foto maar ze zijn het toch echt die door de
schuifdeuren aan komen lopen.

Corrie en Rene hebben ons verblijd met een bezoek van 12 dagen. Goh wat hebben wij veel winkels gezien en het woord bizar zat zo ongeveer in iedere zin. Hoe bizar groot de winkels wel niet zijn, hoe bizar groot de auto's zijn, de bizar grote porties in de restaurants, hoe bizar groot de huizen hier zijn enzovoort. Eigenlijk zoals iedereen tot dusver gereageerd heeft. Eigenlijk was dat ook onze reactie toen wij Texas voor het eerst bezochten maar op een gegeven moment gaat dat ook weer wennen. Afijn, het bezoek begon twee dagen nadat ik mijn ouders weer op het vliegtuig gezet had en ik dus wederom een tripje richting George Bush Intercontinental Airport moest afleggen om het voorlopig laatste bezoek te ontvangen. Het was even wachten maar uiteindelijk kwamen de voor mij bekende koppies door de schuifdeuren aan wandelen. De vlucht was prima verlopen en aldus konden wij richting Sugar Land (zuidwesten Houston) vertrekken. Helaas was de spits begonnen en duurde de terugreis wat langer maar dat werd gelukkig weer helemaal goed gemaakt door Ingrid die met Chinees aan kwam wat onderhand traditie begint te worden als er bezoek komt. De meegebrachte souvenirs en Hollandse kazen waren weer meer dan welkom. Onze dank is weer groot.

Mede mogelijk gemaakt door Aad (buurman)
en Barrie (kantine beheerster vv ONA).

Even bijkletsen na het eten.

Om het feest helemaal compleet te maken had ik ook nog een kampioen shirt gekregen maar daar heb ik nu helaas geen foto van maar wij zijn zeker verwent.

Niet de echte maar toch ook mooi!

En zo is het, dank jullie wel Rene en Corrie.

Winkelen.

Is wat wij de eerste dagen voornamelijk hebben gedaan. De Walmart, Target, Costco en de HEB. Door de supermarkten struinen en je verbazen over wat er allemaal te vinden is. DSW, een mega schoenen winkel, Sax on 5th Avenue, Burlington, kledingwinkels. Allemaal groot, groter, grootst. Consumeren is het toverwoord. Zó Amerikaans. Ook natuurlijk nog een outlet mall aangedaan want die mag je niet missen hoewel deze natuurlijk ook in Nederland gewoon bestaan (Rosada in Roosendaal en Batavia stad in Lelystad bijvoorbeeld).

Rene vond deze leren pet stiekem gewoon mooi.

Gekkigheid in de winkel. 

Foto google.

Foto Google.

Tijdens een rondje Houston kwamen wij ook nog deze Bass Pro Shop tegen. Een winkel waar je alles kan vinden op het gebied van outdoor living (vissen, kamperen, boten, kleding enz.). Niet echt iets voor ons maar wel ontzettend leuk om er even een kijkje te nemen en met de beren op de foto te gaan. Deze winkels zijn bezienswaardigheden op zich. Je kijkt je ogen uit. De aankleding van deze winkels is veruit het mooiste wat ik ooit heb gezien.

Deze Bass Pro Shop in de vorm van een piramide kwamen wij in Memphis tegen. (foto Google)

Van winkelen krijg je trek dus een hamburger gaat er dan ook wel in. Dat dan weer afblussen met een biertje, colaatje of watertje en je krijgt weer energie om bijvoorbeeld een trouwpak te kopen, Rene heeft zijn trouwpak bij de plaatselijke pakkenspecialist gekocht. Zijn dochter Kirsten gaat in november in het zogenoemde huwelijksbootje stappen en dus koop je een mooi pak in Amerika. Logisch toch? Is wel een heel mooi pak geworden. Prima keus.

Wat nog meer? 

Wel, ik kan het gaan hebben over Brazos Bend en dat wij daar amper een alligators hebben gezien dit keer, waarschijnlijk doken ze onder toen ze ons zagen aankomen.

Wel vreemde vogels

...Deze dus.

 ...en Schildpadden

Oké, één dan.

En Corrie is er ook gewoon langs gelopen anders moest ze 10 kilometer om.

Ook het schieten heb ik met de andere gasten gedaan en daar zal ik dan ook maar niet te veel over zeggen behalve dat dit keer ook Giovanni voor het eerst geschoten heeft en dit zeker niet onverdienstelijk gedaan heeft.

Even laden.

Wat nog meer?

Galveston heb ik ook reeds meerdere malen besproken en daar zal ik dan ook maar niet te veel over zeggen behalve dat ook deze dag geslaagd was. Wel stond ik volgens mijn navigatie in de Mexicaanse Golf geparkeerd.

en verder?

Vers aan je tafel gemaakte guacamole.

Verzoekje.

Rene is toegezongen door 2 mexicanen met gitaar bij de Mexicaan. De guacamole wordt aan je tafel vers gemaakt. Ook erg leuk en absoluut vers dus. wederom heerlijk van gegeten en ook weer dozen (doggy bag) mee naar huis om later de restjes te kunnen eten.

Graceland.

Het laatste weekend was een lang wekend i.v.m. memorial day (herdenkingsdag). Ruim van te voren gepland om met ons zessen naar Graceland te gaan. Een grote wens ook van Rene maar wij gingen allemaal even zo graag richting Memphis. Een directe rit richting Memphis zou 10 uur duren en aangezien wij het kalm aan wilden doen hebben wij een tussenstop gemaakt in Little Rock, 2 uurtjes voor Memphis in Arkansas (spreek uit Arkansah). Na een lekker verkoelend biertje en heerlijk gegeten te hebben was het tijd voor het mandje. De volgende dag 2 uurtjes rijden en aangekomen in Graceland, Memphis Tennessee. Een gloednieuw complex met musea, giftshops, eet tentjes net aan de overkant van de Elvis Presley Boulevard waar de Graceland Mansion staat. Wij hebben ons een volle dag heerlijk vermaakt met het bezichtigen van zijn wagenpark, boten, vliegtuigen, pakken, gouden platen (en dat zijn er héél veel) en als klap op de vuurpijl, de bezichtiging van zijn huis en tuin met in de tuin zijn graf. Een echt magische ervaring. Helaas was zelfs een lang weekend net te kort om ook Nashville aan te doen, dat zou nog ruim 200 mijl extra zijn maar die bewaren wij voor de volgende trip. Ik laat de foto's voor zich spreken.

Even (bijna) allemaal voor het bord poseren.

De vliegtuig interieurs. 24 karaats gouden gordelsluitingen.

Rechts het Elvis hotel direct naast de Mansion.





Links is een maquette van het geboorte huis(je) van Elvis en rechts de voorzijde van Graceland.







Links één van de kamers in de Mansion.

Goh wat had ie veel auto's, motoren, boten, pakken maar bovenal veel gouden platen!

Links de 1973 Stutz Blackhawk die Elvis in 1974 aanschafte en waarmee hij voor het laatst Graceland binnen reed op 16 augustus 1977.

Het graf van Elvis naast dat van zijn moeder, vader en grootmoeder.

Wat een fantastische ervaring.

Na nog een overnachting in Memphis waar het niet mee viel om een restaurant te vinden die ons wou hebben (stroomuitval in delen van stad na noodweer een dag eerder) was het tijd om weer terug te rijden richting Houston. In één keer en rond 7 uur 's avonds zaten we aan een koud biertje onder de patio na een zeer geslaagd weekend.

Back home.

Dinsdagmiddag was het voor Corrie en Rene weer tijd om richting de luchthaven te gaan om de terugreis aan te vangen. Na vlot ingechecked te zijn en een voorspoedige vlucht zitten ze nu weer lekker op de bank in de Tollensstraat in Gouda. Corrie en Rene, het was super gezellig en wij hopen jullie nadat alle andere plannen ten uitvoering zijn gebracht hier wederom te mogen begroeten.

Tot snel!